Ik voel me in de ochtend een stuk beter. Alleen mijn rugzak is wel erg zwaar. Maar goed, ik heb dan ook extra water (want steeds op) en extra eten (want alleen wat ik niet mag hebben of helemaal niks) voor onderweg. De route gaat gelijk steil omhoog, wat niet meevalt met al dat extra gewicht. Ik neem me voor om volgend jaar de luxe versie te nemen met bagagevervoer. Of in ieder geval met B&B's en hotelletjes. Dat moet toch snel weer een paar kilo schelen!
Eenmaal omhoog geklommen uit het dal gaat de route door de wijngaarden. Niet saai zoals in Frankrijk met rechte wegen en druivenranken in nette rijtjes, maar zichzaggend tussen rotsen en wijnranken. De druiven groeien hier op een soort pergola, zodat de warmte eronder blijft hangen ter bescherming van de koude nachten. Het ziet er in ieder geval erg mooi en idyllisch uit.
Op een mooi plekje stop ik om snel wat kilo's op te eten en drinken. En dat was maar goed ook, want niet lang daarna is het klauteren over rotsachtige paadjes omlaag. En dan scheelt een kilo meer of minder echt! Heelhuids beneden aangekomen blijft het lange tijd vlak, maar ook redelijk saai. Nog een laatste bergje over, waar bovenop een prachtig bergmeer ligt en ik kom aan in Ivrea. De plaats waarvandaan ik de trein nam naar Aosta.
Een flinke tippel door de stad en ik beland bij het Ostello. Dit hostel is van de kanoclub en ligt langs een wildwaterbaan in de rivier. Vorig weekend waren hier nog de wereldkampioenschappen. Het is niet druk. We liggen met drie op de slaapzaal. Ik ben toch weer moe, dus zal best lekker slapen. Morgen weer een korte dag. Ik vind het nog niet zo erg. Zolang ik op planning blijf liggen is het goed. Na een tijdje gaat het steeds gemakkelijk worden, en dan ben ik klaar voor de heftige etappes!
